“Betty! Backseat Betty! Kom eens hier!” Een lang meisje met lange benen in een satijnen jurkje zwaait wild over de bar. Ze zit naast een knappe man met bleekblond haar en opvallende blauwe ogen.
Betty’s stemming keldert terwijl ze een glimlach op haar gezicht plakt en zich een weg baant naar haar oude vriendin en haar aanstaande echtgenoot. Ze krimpt elke keer ineen als ze de bijnaam van haar jeugd hoort. Toen ze een jaar of twaalf, dertien was, besloot haar lichaam zich in willekeurige stukjes en beetjes te ontwikkelen. Haar heupen, dijen en bilspieren werden eerst dikker, de rest bleef achter.
Haar vrienden begonnen haar Backseat Betty te noemen omdat haar dikke kont meer dan haar deel van de ruimte innam op de overvolle achterbank van de auto, en die bijnaam bleef hangen. Zelfs toen Betty volwassen was geworden tot een goed geproportioneerde jonge vrouw, noemde iedereen haar nog steeds Backseat Betty.
Floor slaat haar armen om Betty heen. “Goddank ben je mijn bruidsmeisje,” mompelt ze, “ik weet niet wat ik zonder jou zou moeten.”
Betty weet het ook niet. Ze moet de logistiek van twee bruidsborrels regelen en nu ook een groot vrijgezellenfeest dat morgenavond hier in Scheveningen zal plaatsvinden. Ze heeft te veel trots voor zichzelf om Cadence te vertellen dat haar banksaldo gevaarlijk laag wordt, hoewel haar vriendin het op een bepaald niveau wel zou moeten weten zou je denken. Het zou toch duidelijk moeten zijn, denkt Betty, dat haar baan als administratief coördinator voor een voedselbank niet veel geld overlaat voor vliegtickets naar Spanje waar ze de bruiloft wil houden.
Floor schudt haar hoofd en schuift haar blonde haar van haar schouder. “Serieus,” zegt ze, terwijl ze Betty’s hand pakt, “ik ben zo blij dat je geen serieuze carrière of een relatie hebt. Anders had je misschien geen tijd gehad om met mijn huwelijkswaanzin om te gaan.”
Betty dwingt haar lippen tot iets wat op een glimlach lijkt. Floor heeft het zelf helemaal gemaakt… Ze heeft een baan als investeringsbank én een knappe verloofde. Betty brengt haar dagen door met het maken van spreadsheet formules en woont alleen in een studio appartement. “Je weet maar nooit, dingen kunnen elk moment veranderen,” reageert ze bot.
Floor giechelt. “En je hebt zo’n geweldig werk geleverd door de bruidsmeisjes in toom te houden. Ik weet dat de jurk die ik heb uitgekozen niet perfect flatterend is voor sommige van de vollere meiden, maar het zal er zo geweldig uitzien op de foto’s.”
Ik. Ik ben dus een van de vollere meisjes. Betty bijt op de binnenkant van haar wang en knikt. De jurk in kwestie kostte zevenhonderd euro, die alleen maar heel goed kon staan bij een meisje met smalle heupen als Floor.
Floor geeft haar nog een snelle knuffel en haar verloofde Rik geeft een knipoog met zijn felblauwe ogen. Floor streelt met haar hand door zijn haar en kust zijn wang. “De serveerster is echt aan het niksen,” zegt ze. “Ik ga ons wat margaritas halen.”
Rik begroet Betty met een glimlach die rimpels rond zijn ogen veroorzaakt. Betty herinnert zich dat hij vijfendertig is, tien jaar ouder dan Floor. Hij schuift zijn stoel zo dat hij dichter bij Betty zit en wrijft langzaam over haar nek, zijn grote handen bewegen met een verrassende zachtheid en doelgerichtheid.
Een paar tellen lang geniet Betty van de warme sensatie die door haar schouders en rug stroomt. Dan dringt het besef tot haar door met de elektrische kracht van een blikseminslag: Floor haar verloofde probeert me te versieren. Ze verstijft en Rik zijn sterke handen keren terug naar hun gebruikelijke positie, gekruld rond zijn telefoon en zijn drankje.
Toch moet er iets onzekers van haar gezicht te zien zijn, want hij knipoogt en geeft haar een in een servetje gewikkeld plastic kaartje, dat ze snel in haar kleine zwarte tasje schuift. Even later komt Floor terug met een cocktail en maakt een show van het doorgeven van Betty’s speciale ‘dieet margarita’ volgens Floor.
Na een reeks toasts, waarbij Floor op Rik zijn schoot kruipt, heeft Betty een beslissing genomen.
Het vrijgezellenfeest bereikt zijn hoogtepunt. Floor en haar negen bruidsmeisjes, Betty niet meegerekend , begeven zich tegen een kleine groep mannelijke strippers met sexy lichamen. Betty besluit dat dit een goed moment is om weg te glippen, en ze glipt de lift in, adrenaline en ethische twijfels gieren door haar systeem.
Kan ik dit Cadence echt aandoen, mijn oudste, eigenlijk niet zo goede beste vriendin? Ze nadert kamer 817, de kamer waar Rik hoogstwaarschijnlijk logeert om Floor haar ruimte te geven tijdens dit lange weekend dat in het teken staat van vrienden en losbandigheid.
Ze houdt de kaart boven het digitale slot en laat haar hand zweven. Ze vraagt zich af of dit een loyaliteitstest is, een laatste bewijs van toewijding, of het gebrek daaraan, voor het zijn van Floor haar bruidsmeisje. Haar hand begint te trillen en haar twijfels nemen toe. Ze staat op het punt zich om te keren als plotseling de deur opengaat. Het is Rik, pas gedoucht in een strak wit overhemd.
“Ik hoorde je hakken in de gang klikken,” zegt hij en trekt haar naar binnen.
Zwijgend, iets zeggen zou dit hele moment te echt maken, omhelzen ze elkaar. Zijn adem smaakt naar whisky en pinda’s, en zijn lippen zijn heet en hongerig. Hij trekt de clip uit haar krullende zwarte haar en haalt zijn handen erdoorheen.
Met deskundige precisie ritst hij Betty’s blauwe jurk open en doet hij de knoopjes van zijn overhemd los. Zijn torso is haarloos en gespierd, maar Betty heeft geen tijd om er echt van te genieten. Hij is te geconcentreerd op haar borsten.
Naakt vallen ze op het hotelbed. Rik gebruikt zijn sterke handen om Betty’s benen te spreiden. Licht kreunend schuift hij over het bed en drukt zijn tong tegen haar hete poesje.
Ze laat haar heupen heen en weer wiegen en wrijft haar gevoelige clitoris tegen zijn stevige tong. Golven van genot bouwen zich in haar op, de een botst op de ander. Ze staat op het punt onder de oppervlakte te verdwijnen als Rik op zijn knieën gaat zitten. Voor Betty lijkt zijn erectie bijna pijnlijk in zijn behoefte. Zijn kop is dieproze en je ziet zijn aders vollopen.
Rik rolt snel een condoom om, en Betty trekt hem op haar. Zijn bekken slaan tegen het hare, en er is maar weinig voor nodig om hen beiden in een wilde, door schuldgevoel gevoede sekspartij te brengen. Na een intens moment waarin ze allebei klaarkomen, ploft ze op hem neer en proberen ze allebei op adem te komen. Ze luistert naar zijn haart.
Dus dit is hoe het is om Floor te zijn. Als zijn hart weer terugvalt in een langzamer, gematigder ritme, kleedt ze zich aan en vertrekt.
Terug op het vrijgezellenfeest, denken de meiden dat ze er tussenuit is geglipt met een mannelijke stripper. Floor is dronken en emotioneel, en verkondigt haar eindeloze liefde voor haar trouwe vrienden, vooral Backseat Betty.
In terminal A van Schiphol verwijdert Betty sms na sms van Rik. Ze is er vrij zeker van dat ze hem van Floor kan stelen, of op zijn minst hun relatie in scherpe, bloedende fragmenten kan breken. Maar dat wilt ze niet. In plaats daarvan voelt ze een onaangename mix van schaamte en verdriet en spijt.
Ze weet niet zeker wat ze haar vriendin gaat vertellen. Aan de ene kant zou ze willen weten dat haar verloofde vreemdging. Aan de andere kant, is het niet te laat om heel de bruiloft te verpesten? En misschien hebben ze wel een soort van regeling? Ze zucht en nipt aan haar koude koffie.
Het enige waar ze zeker van is, is haar naam. Backseat Betty is verleden tijd. Ze zal nooit meer Backseat Betty zijn. Haar naam is Elizabeth, en die zit vol met andere, betere mogelijkheden.
Artwork: https://nl.pinterest.com/pin/1900024833345680/
